پیام برادر حکمتیار به مردم مؤمن پنجشیر و هزاره -

دشمن ترینِ مردم نزد خداوند، کسی است که مردم از زبانش بترسند . [.رسول خدا صلی الله علیه و آله]

صلح طلبان افغانستان

صفحه اصلی پیام‌رسان پست الکترونیک شناسنامه RSS Atom پارسی بلاگ پارسی یار

پیام برادر حکمتیار به مردم مؤمن پنجشیر و هزاره -

hekmatyar4

ببخشید که شما را آنگونه که در سرلوحه نامه تان بود، "امیر" نمی خوانم. چون هزاره در افغانستان کنونی هیچ امیری را به رسمیت نمی شناسد. نه "امیرالمومنین" را، نه امیر حزب اسلامی را، نه "آمر شهید" را ونه "امیر اسماعیل خان" را. افغانستان کنونی غیر از افغانستانی است که شما در ذهن تان دارید و هزاره ای کنونی نیز غیر از هزاره ای است که شما دیده یا شنیده بودید.

من (هزاره) درحالی که گذشته ام را به یاد دارم، گذشته ای پر از مظلومیت، سیاه ومحرومیت، که شما هم از آن یاد کرده اید، بلی این گذشته با تمامی جزئیاتش به یاد من هست. این گذشته جزیی از وجود من و بودن من و هویت من است، آن را به یاد دارم که نمی توانم فراموش کنم. اما اسیر این گذشته نیستم. که با نگاه انتقادی و عبرت آموز به گذشته، در حال زندگی می کنم.

من می دانم و دیده ام که حزب اسلامی به رهبری شما، در میان هزاره ها طرفدارانی داشت و در اخبار آورده اند که اولین مردان هزاره که به تفنگ های پخته، مسلح شدند، جنگاوران حزب اسلامی بودند. اما آن سالها گذشتند و به تاریخ پیوستند.

من گذشته پر درد و رنجی داشته ام. درست. اما این، همه ی گذشته ی من نیست. گذشته من برهه های متفاوتی هم دارد که شما عمدا از آن یاد نکرده اید.
گذشته ای من مملو از مبارزه علیه استبداد و انحصار و تلاش برای تامین عدالت در افغانستان بوده است.

ما اگر مظلوم بوده ایم، آزادی خواه نیز بوده ایم. علیه عبدالرحمن ما ایستادیم، مغز دیکتاتور ترین چهره ، درتاریخ افغانستان یعنی نادر خان را ما منفجر کردیم. از شاه ترقی خواه و عدالت طلبی چون امان الله، ما حمایت کردیم. و در برهه ای از حساس ترین مرحله تاریخ معاصر افغانستان، مبارزه علیه انحصار طلبی را ما رهبری کردیم.

در آن مرحله نام من مزاری بود، من توانستم دست ترا روی دست ژنرال دوستم بگذارم کسی که تو چند ماه پیشش می گفتی در افغانستان یا او باشد یا من. اما من با طرح تشکیل "شورای هماهنگی " تورا از این سکوی غرور پائین آوردم تا جبهه ای مبارزه غلیه انحصار طلبی تقویت شود.

اینها نیز گذشته من است، گذشته ای که شما دوست ندارید از آن یاد کنید. جالب این است که وقتی ازگذشته هزاره یاد کرده اید، فقط برجنبه های مظلوم بودن هزاره ها تاکید کرده اید؟

من فکر می کنم تاکید بیش از حد شما بر مظلومیت گذشته هزاره، بیش از آنکه "دلسوزانه" باشد، نوعی "توهین "و "تحقیر" خواسته یا ناخواسته را در خود نهفته دارد.

نه آقای حکمتیار، من هزاره مظلوم بودم، اما حالا هزاره مظلوم نیستم. همانگونه که هزاره ای ظالم هم نیستم.

پیام تان را "دلسوزانه" خوانده اید. صریح کوتاه و پوست کنده بگویم، عطای این دلسوزی متکبرانه را به لقای تان می بخشم. هرآنچه را به چمچه بخشیده اید، با دیگ پس بگیرید.

من، نیاز به هیچ "دلسوزی" ندارم. آنهم دلسوزی یک " امیر" که اگر عادل ترینش هم باشد، از نوع دلسوزی و عدالت انوشه روان عادلش (نوشیروان عادل ) خواهد بود.

ادامه جاودان

کلمات کلیدی :

انجمن صلح طلبان افغانستان ::: دوشنبه 89/11/25::: ساعت 9:38 عصر

نظرات و پیشنهادات و انتقادات: نظر

لیست کل یادداشت های این وبلاگ